“Schrijven”, zei de psycholoog! “Het zal je veel geld en therapie besparen”. Een eenvoudige handeling die diepe inzichten kan opleveren. Hoewel ik zijn woorden niet meteen in daden omzette, bleven ze me bij en toch is het een gouden raad die ik iedereen graag meegeef.
Voor mij bracht het ondertussen vaak verheldering of rust in mijn hoofd.

Schrijven, voor jezelf, ruw en eerlijk.

Neem een blad en pen of potlood. Wat komt er het eerst in je op? Welke vraag stel jij je nu? Durf jij eerlijk tegen jezelf te zijn?

Soms stellen we enkel vragen waarop we al een antwoord weten. De comfortzone lijkt eenvoudig, toch ligt de vrijheid en waarheid net daarbuiten. Een zone waarin je uitgedaagd wordt en voorbijgaat aan het ons (toch voor velen) geconditioneerde leven. Zelf kijken, zelf doen, vragen stellen en het leven echt beleven.

Ik begon met schrijven, eigenlijk typen, maar al snel raakte ik afgeleid of zat ik vast.
Op papier voelde het anders en vlotte het wel. En zo ook vandaag.

Wat er zal verschijnen, weet ik nog niet. Maar het belooft weer verhelderend te worden.
Lees je mee?

Mijn vraag laat ik als vanzelf komen, zonder veel nadenken, eerder uit een bewust dromen.

Wat wil ik?

Daar is het. Deze ene vraag vertelt me mijn huidige verhaal. Zonder oordeel, zonder uitweg, maar ook zonder antwoord. Ik denk niet, maar laat de woorden komen…

Wat wil ik? Ik weet ondertussen toch wat ik wil? En toch steekt deze vraag de kop op. Ik herlees ze, laat ze binnenkomen en glimlach…

Dit, hier en nu, dit is wat ik wil!

Hier heb ik lang naar verlangd. Een gelukzalig gevoel zonder meer. Aan tafel schrijvend met een lekkere kop Yannoh (echt lekkere koffievervanger) terwijl de twee jongsten naast me schooltje spelen. In hun verhaal ben ik Sara, de directrice. Volgens hen ben ik de baas van de school die veel op de computer werkt en uitleg geeft aan juffen en meesters die dit dan aan de kinderen doorgeven.

Dat wil ik dus niet. Ondanks dat ik de schoolomgeving een zalige werkplek vind, zou ik echt geen goede directrice zijn. En dat helpt; weten wat je niet wilt, brengt je soms dichter bij weten wat je wél wilt.

Leven vanuit mijn zielsverlangen: dat is wat ik wil. Terwijl ik naar de vlinderstruik, hyacinten en de prachtige bomen kijk, voel ik de lente in de lucht. De zon verwarmt me. Het is een zalig gevoel van rust, zelfs terwijl alles om me heen in beweging is.

Straks ga ik granola maken en koekjes bakken. Ik werk samen met de oudste dochter aan de website en Instagrampagina voor AMMA-CREATIVE, een onderdeel van AMMA-CENTER en zal deze tekst uittypen. Zo wil ik leven en werken in elkaar laten overlopen, omringd door de mensen en de plek waar ik zo van hou.

Maar het gaat verder dan dat. Ik denk aan mijn droom van een jaar geleden, die me zoveel duidelijkheid bracht. Ik zie de praktijkruimte en werkplek voor me, op de plek waar nu de carport staat. Een terras dat het huis met de tuin verbindt, een plek waar mensen werken, verblijven, deelnemen aan workshops of gewoon komen winkelen.

En weet je wat? Als je leeft alsof het er al is, dan zie je dat het er echt al is. Het is als een zaadje dat mag ontkiemen en zelfs bij de geringste zonnestraal naar buiten durft te komen om uit te groeien tot een grote droom, euh, boom.

Dit ben ik, dit is wat ik echt wil!

Gemakkelijk gezegd denk je? Eigenlijk wel, als het moment er is. Als jij er klaar voor bent. Als je het echt wilt. Een hele waslijst van redenen waarom ik het niet zou doen, stond die ene reden om het wel te doen niet in de weg: dit ben ik, dit is wat ik echt wil. En dat geeft kracht, moed en energie om dit te doen.

In onze zoektocht naar zelfontwikkeling en innerlijke transformatie, ontdekken we dat persoonlijke groei niet ineens alles overhoopt gooit maar eerder een gelaagd proces is. Elk van deze lagen draagt bij aan onze evolutie en helpt ons om meer in lijn te komen met onze ware essentie.

Elke stap die je neemt, is een stapje dichter bij waar jij wilt zijn. Ik begon met anders eten, anders bewegen, volgde een opleiding en liet me inspireren, veranderde mijn manier van ademen, bereidde mezelf voor, las en leerde, maakte de werkplek klaar en creëerde een website. Ik schrijf, praat erover, leef het en beleef het.

En nu, zonder budget of voldoende parkeergelegenheid, ben ik toch begonnen. Ik mag doen wat ik het allerliefste doe: mensen begeleiden om in hun kracht te staan, dichter bij zichzelf te komen, bewuste keuzes te maken en echt tot rust te komen.

Op zo’n moment voel ik telkens weer hoe juist het is, hoeveel energie ik ervan krijg, en hoe dankbaar ik ben dat dit alles mij duidelijk werd gemaakt.

Vandaag schrijf ik deze brief en geniet. Elke stap, ook deze, is een stap vooruit. Elke dag opnieuw. Soms een simpele kleine stap zoals deze, soms een megasprong buiten mijn comfortzone. Soms is het echt zo simpel en begint het met een blad en een pen. Voor ik het weet, eindigt het daar, in mijn buitenbureau, met uitzicht op de tuin en al die mooie mensen.

En nu? Nu ga ik haren vlechten want een directrice haar job stopt niet bij typen en praten.

Schrijven, voor jezelf, ruw en eerlijk.

Ik nodig jou graag uit: neem een blad, een potlood of pen, ga ergens comfortabel zitten en schrijf. Wat komt er het eerst in je op? Welke vraag stel jij je nu? Wees heel eerlijk, je doet dit voor jezelf!

Laat de woorden komen en zeg: “Just for today, I will write!”